Uit je hoofd. In je missie.
IK VOELDE ME EEN WANDELEND HOOFD
Tot een jaar of drie geleden was ik een wandelend hoofd. Zo iemand die altijd maar in zijn hoofd zit te piekeren over de zorgen van morgen en de fouten van gisteren. Ik stond op het punt om een carrièreswitch te maken. Van actuarieel consultant in de financiële sector naar change consultant in het vak verandermanagement. Ik had inmiddels drie Mastertitels op zak. De laatste masteropleiding ‘Actuarial Science and Mathematical Finance’ had ik er naast mijn full-time baan bij gedaan. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het mij zo’n leuke studie leek. Een uitdaging was het, zeker gezien het niveau aan abstracte wiskunde, econometrie en kansrekening. Maar mijn motivatie was er met name een uit angst. Uit angst om niet goed genoeg te zijn als ik de opleiding niet zou volgen. Bang dat ik niet zou kunnen concurreren met de slimme koppen op mijn afdeling. En stiekem verlangen naar trots en waardering van mijn ouders en vrienden.
IK DACHT: “WAAR BEN IK MEE BEZIG?”
Bijna twee jaar lang isoleerde ik mezelf en offerde ik elk weekend op om te zwoegen op pittige wiskundige formules en theorieën. En zwoegen was het niet alleen met mijn studie. Ook op kantoor moest ik alles op alles zetten om de dag door te komen. Met lage energie en motivatie vertrok ik van huis om met nog minder terug te komen. Ik voelde aan alles dat ik niet op het juiste pad zat. Van knallende hoofdpijn tot hevige hartkloppingen. Signalen kreeg ik genoeg, maar ik wilde er niet naar luisteren. Ik kon me er niet aan overgeven. Dit moest het toch gewoon zijn, hier had ik het toch allemaal voor gedaan. Ik had jarenlang gestudeerd met de hoogste resultaten en bovendien werkten mijn vrienden toch ook met plezier bij de grote bedrijven. Lang hield ik het vol. Tot op een dag dat er iets vreemds gebeurde… Ik had een diepe ervaring waarbij ik mezelf van een afstandje kon bekijken. Ik zag mezelf zitten, doodongelukkig in mijn laptop gedoken. Ik dacht letterlijk: “Waar ben ik mee bezig? Dit moet veranderen!”
IK BEN ME EEN MENS MET EEN MISSIE
Nu, pakweg drie jaar later ziet mijn wereld er heel anders uit. Ik had nooit kunnen bedenken dat ik zou stoppen met werken om me volledig te focussen op mijn persoonlijke ontwikkelingspad. Ik had nooit kunnen bedenken dat ik een opleiding tot Bezielingscoach zou volgen waarin ik in contact zou komen met mijn diepste angsten, emoties en schaamtes maar ook mijn grootste talenten en dromen. En ik had nooit kunnen bedenken dat ik de eerste stappen tot ondernemerschap zou zetten om mijn missie te gaan leven. Het voelt raar om te zeggen dat ik nu meer dan ooit op mijn eigen pad zit. Ik sta steviger in mezelf en kan mijn energie gerichter inzetten in de vorm van mijn missie. Ik ben een mens met een missie en dat is heerlijk. Nu begeleid ik anderen op hun ontwikkelingspad. “Uit je hoofd. In je missie.”
